In zijn roman Hoboblues (AFdH Uitgevers, 2025) brengt Arnoud van den Berg zijn liefde voor de blues en zijn ervaring met het opgroeien in een Twents dorp op intrigerende wijze bij elkaar. Dit rauwe en tegelijkertijd dromerige verhaal, dat speelt van begin jaren ’80 tot begin jaren ’90, werpt vragen op over broederschap, verraad, liefde en eenzaamheid, maar laat ook zien dat in iedere tegenslag een kans schuilt en dat pijn een waardevolle leraar kan zijn. Hoboblues is zowel filosofisch van insteek als nuchter en herkenbaar en een lofzang op muziek als toevlucht en troost.

Sem Speer, de hoofdpersoon van Hoboblues, is een sensitieve, onzekere puber aan het begin van deze coming of age-roman. Hij fantaseert over meisjes en seks. De vriendin van zijn overspelige vader speelt daarin een prominente rol.

Al snel gaat de bluesmuziek Sems leven bezielen. Met zijn vrienden Eddy, Fox, Julius en Pavlov, tevens collega's op de Kabelfabriek in Haaksbergen, vormt hij een bluesband, Hong Kong Drizzle, die na enkele jaren uit elkaar valt.

Zijn beste vriend is saxofonist Eddy, een spirituele jongen die naar Amerika gaat en willens en wetens een bestaan als hobo zoekt. Sem verhuist naar Amsterdam en leidt daar een eenzaam bestaan totdat hij op de Wallen de ware tegenkomt.

Hoboblues is een confronterende roman in onopgesmukte stijl over de onmogelijkheid om werkelijk bij elkaar te komen, in de vriendschap en in de liefde.

‘Tegenover het elektriciteitskastje ligt de perenboomgaard met

erachter de velden die tot ver voorbij de vaart strekken. De kleine

stevige bomen, met de onderste takken tot vlak boven de grond,

kleuren in het voorjaar als melk zo wit en in het najaar hangen

er de sappigste peren aan. Vroeger knikkerde ik tussen die bomen,

met Eddy en Rigpa en soms met Lotte. Nu gebruiken Eddy

en ik de knokige stammen om tegenaan te pissen, om wie het

hoogst kan. Hij wint altijd, hij is de kleinste maar heeft de langste,

dat zwiept handiger. Eddy gooit, de bal raakt mijn stoeprand

en vliegt terug. Hij vangt hem. Twee punten. Stoepranden

is een spel van aanvallen, niet van verdedigen, de beste aanvaller

wint en de wereld is van jou. Dat er in onze klas niemand nog

aan stoepranden doet zal ons worst wezen. Hij gooit weer, mist

nu. Mijn beurt. Normaal spelen we tot eenentwintig, als we bijna

moeten eten tot tien.’

Nog niet eerder gaf AFdH een roman uit die zo (zoveel en op zo’n manier) over muziek gaat als Hoboblues.

Wat is dan ‘over muziek gaan’?

De hoofdpersoon van de roman, Sem Speer, die we volgen vanaf zijn 13^e tot ongeveer zijn 23^e, is begeesterd door muziek, met name de blues.  Met zijn vrienden Eddy, Fox, Julius en Pavlov, tevens collega’s op de Kabelfabriek in Haaksbergen, zijn  ze eindeloos bezig met repeteren en naar muziek luisteren. Ze vormen een band, Hongkong Drizzle die na enkele jaren uit elkaar valt. Sem Speer. De bassist verhuist naar Amsterdam en is daar zeer alleen. Het verhaal is opgedeeld in drie episodes, spelend in 1984 in Haaksbergen, in 1988, ook in Haaksbergen en in 1993 in Amsterdam.

Het motto van de roman stamt van Cormac McCarthy: Tussen wens en vervulling wacht de wereld.

Hoboblues verschijnt gelijktijdig met de nieuwe verzamelelpee van Cuban Heels 'In a Hong Kong drizzle'

Ga naar Spotify (zoeken-camera) voor de playlist van Hoboblues.