Waar ontmoet je wilde dieren?
Lees en bezoek Het Deelerwoud…

In Het Deelerwoud – Wild en bijster land verkennen zeven mannen dit natuurgebied, dat midden op de Veluwe ligt. Natuurmonumenten verwierf het gebied in 1967 na een zeer succesvolle landelijke actie – een van de eerste grote publieksacties voor natuurbehoud in Nederland. Het Deelerwoud is een bijzonder gebied. Sinds 2001 worden hier de dam- en edelherten niet meer afgeschoten. Ruim tien jaar later geldt voor de wilde zwijnen hetzelfde.

In dit prachtig geïllustreerde en leerzame boek wandelt de lezer mee met natuurbeheerder Machiel Bosch, filosoof Clemens Driessen en schrijver en natuurliefhebber Martien Frijns. Wat zien we, waarover horen we, waarover wordt er gedacht? De wandeltochten door het Deelerwoud roepen vragen op over onder andere 100%-wildgarantie, geluidshinder, lerend beheren, fauna versus flora, de Amsterdamse Waterleidingduinen, de Oostvaardersplassen, charismatische relaties in de natuur, safari-joggen, de Hooglander en het Heck-rund, de raaf
en de uil, rewilding en natuur in de oksels van de snelwegen. Maar ondertussen leert de lezer ook zeker twaalf soorten poep kennen.

Fragment uit de Inleiding van Het Deelerwoud – Wild en bijster land

Wild en bijster
Martien Frijns

Het Deelerwoud. Soms rijd ik over de A50 van noord naar zuid en kijk opzij en zie het raster vlak achter de vangrail en denk: wat een ruim bos. Soms meen ik de schim van een hert tussen de bomen te zien. Een eindje verderop worden de zweefvliegtuigen van Terlet met een lier de lucht ingeslingerd. Ze cirkelen boven het Deelerwoud en ik vraag me af of het iets uitmaakt: het landschap vanuit de lucht zien, vanuit de auto, al wandelend, alleen, of met een vriend. Na de laatste wandeling met Clemens Driessen vertelt Machiel Bosch dat hij enkele weken later in zijn eentje van Vancouver naar Yellowknife in de North West Territories fietst. Een plek die hij toevallig op Google Maps vond. Hij hoopt vurig beren te zien.  
Twee dagen later wandel ik opnieuw, ditmaal met een vriend, in het Deelerwoud. [...]
Deze zondagmiddag zien we veel dam- en edelherten. We zien geen reeën maar wel enkele wilde zwijnen op een grasveldje, verscholen achter de bomen in een bosje. Het is een broodmagere moeder met haar jongen. Vanzelfsprekend ontbreken de immense Hooglanders niet.
Na afloop is de vriend stomverbaasd dat we amper mens, volop natuur en nog veel meer wilde dieren hebben gezien. Was hetgeen wij zagen het resultaat van de stoere keuze die Natuurmonumenten vijftien jaar geleden maakte: geen wilde dieren meer afschieten? Of is het niet meer dan een tijdelijke oprisping? De druk om het jachtgeweer opnieuw uit het foudraal te halen, neemt toe, en de discussies hierover worden zowel binnen als buiten Natuurmonumenten regelmatig gevoerd.
Waar hebben we het eigenlijk over? Op ruim honderdvijftig meter onder het Deelerwoud liepen 1,5 miljoen geleden zuidelijke mammoeten, bosolifanten, makaken, tapirs, herten, mastodonten en hyena’s rond. Recenter – ruim 3000 jaar geleden – liepen er al damherten in de Lage Landen rond. Tegenwoordig is de kans heel groot dat wij dam- en edelherten tijdens een wandeling in het Deelerwoud tegenkomen. Welke wilde dieren kunnen we over tien, honderd of driehonderd jaar in het Deelerwoud aantreffen? Wat zijn de ontwikkelingen? Hoe ziet het woud van de toekomst eruit?