Ver van de wereld werkt een man aan een geheimzinnig oeuvre. Bijna elke dag schrijft hij een zkv, een zeer kort verhaal. Na de haiku is het zkv het kleinste betekenisdragende literaire genre. Het zeer korte verhaal is de kruimeldief van de literatuur, het zuigt in hoekjes waar de roman niet kan komen. A.L. Snijders (1937) beheerst dit atomaire genre als geen ander. Sinds hij e-mail heeft, stuurt hij zijn verhalen aan een geprivilegieerd aantal mensen, dat zich een paar keer per week verheugt en verbaast over de ongewone diepte van zo weinig woorden. Met uiterste precisie schildert Snijders, de meester van het éénharig penseel, de wereld in kleine taferelen. Ze bestrijken de breedte van het leven, in het bijzonder dat van hemzelf, en dragen de kleur van zijn dag, mild-ironisch, peinzend, woedend soms, maar altijd erudiet en in een stijl die in de Nederlandse literatuur door vrijwel niemand wordt overtroffen.

(Tommy Wieringa op de achterflap van Bidinald)

‘Belangrijk is dat ik niet aan lezers denk is beeldschoon vormgegeven en hoort bij de intrigerendste en best geschreven boeken van 2006.’
(Pieter Steinz, NRC Handelsblad, januari 2007)

‘Er staan 336 zeer korte verhalen in, voor tweederde meesterstukjes waar geen woord uit gemist kan worden. (Een ervaring die iedere lezer bij het werk van Elsschot kent, bij Nescio evenzeer. Dan heb je het wel gehad.)
(Kees Fens in de Volkskrant van 22-02-2008)

‘Ultrakorte genoegens zijn het, de verhalen van A.L. Snijders. En in ultrakorte tijd heeft hij er zijn naam mee gevestigd.’
(Bert Nijmeijer in HP/De Tijd, januari 2008)

Plum/ox

Een Japanner leest een klein verhaal over een stevige man die in een ladder (=kunstwerk) klimt, die breekt. Hij zegt dat het een typisch verhaal is. Het doet hem onweerstaanbaar denken aan een (Japans) gedicht.

The plum who marries
an ox can anticipate
great sorrow, great joy.

Ik realiseer me dat onweerstaanbaar een prachtig woord is, ouderwets zonder dat je het merkt.