Ernst Meister werd op 3 september 1911 geboren. Zijn vader was procuratiehouder. Hij ging in Haspe naar school en werkte er na zijn schooljaren bij een tuinier. Hij werd met Paul Celan vergeleken, die als een groot maar hermetisch dichter werd beschouwd. Halverwege de
jaren zestig kwam er langzaamaan erkenning voor de dichter, die begin jaren dertig gedebuteerd had. 1969 was de laatste zomer waarin Meisters ogen gezond waren. De grootste eer viel hem in 1976 te beurt toen hij – samen met Sarah Kirsch – de Petrarcaprijs won, een gerenommeerde prijs die werd toegekend door een jury van collega-schrijvers als Peter Handke, Michael Krüger en Nicolas Born. De laatste bundels van Meister, Im Zeitspalt 1976 en Wandloser Raum 1979, maakten hem definitief tot een befaamd en alom gerespecteerd dichter in de grote en grensoverschrijdende poëzietraditie van Paul Celan en Ingeborg Bachmann. Een en ander leidde in 1979 tot de toekenning van de belangrijkste prijs die in de Duitse literatuur vergeven wordt: de Georg-Büchnerprijs. Ernst Meister hoorde er op 13 juni van, twee dagen later overleed hij.

De randen van de
roos ga ik af,
nu bij de weegbree
sprake was
van de roos.