In 1978 werd aan Anneke Brassinga de Martinus Nijhoff-prijs toegekend voor de vertaling van Vladimir Nabokovs The Gift. In november 2008 ontving zij de Constantijn Huygensprijs voor haar hele oeuvre, volgens de jury ‘een uniek universum van taal, waarin ze voortdurend zoekt naar een balans tussen de wereld van woorden en de echte, die van gras, vlees, botten, liefde. Razend knap, geestig, ontroerend, soms ergerniswekkend, nooit gemakkelijk.’

'Een literair vertaler is van nature autodidact. Wat hij maakt, is steeds opnieuw eenmalig. Des te belangrijker is het, dat hij goed geschoold is, een overvloed aan kennis en vaardigheden bezit. En aangezien vertaalde teksten het leeuwendeel uitmaken van onze literaire cultuur, is het absurd en onzinnig te denken dat een academische opleiding voor dit vak niet nuttig, nodig en onmisbaar is. Omwille van de taalvaardigheid, omwille van het contextuele denken – ieder literair werk heeft nu eenmaal een plaats en tijd van herkomst – omwille van het intertekstuele denken – want elke tekst is als een spons doordrenkt van voorafgaande teksten – omwille van de goede omgang met naslagwerken in alle soorten en maten – en ook, om een soort voeling te krijgen met de taal als substantie, als levende grondstof.'